Stress!

‘Jas aan’, roep ik tegen de jongste. Het is 12 graden en de zon schijnt. Hij rent door de tuin en heeft zijn jas uitgegooid. Met zijn jas in mijn handen ren ik achter hem aan. ‘Doe alsjeblieft je jas aan.’ Iedere keer als ik dichterbij kom en zijn arm erin probeer te steken, is hij weer weg. Hij vindt het wel een leuk spelletje. Ik zucht diep. Ik maak me druk over dingen waar ik een jaar geleden geen weet van had.

Martine blogt voor het LRM over haar ervaringen in Leidsche Rijn. Ze is wandelcoach en biedt coaching bij stress en lichamelijke klachten. Daarnaast geeft ze trainingen op het gebied van work-life-balance.

Teststress

Met de weeromslag van hartje winter naar voorjaarsweer is het dan toch raak. Onze oudste heeft een snotneus. Dit betekent in zijn geval niet naar de voetbaldagen en dus is de keuze om te testen snel gemaakt. Echter, op het moment dat de jongeman het wattenstaafje in zijn neus stopt, duwt hij hem weg. Daar sta ik dan. Het zweet breekt me uit. Ik ben niet van plan om onverrichter zake weer naar huis te keren. En dus houd ik hem uiteindelijk vast. Onder luid geschreeuw doet de jongeman wat hij moet doen. De jongste aanschouwt het tafereel en staat inmiddels met zijn handen voor zijn ogen. Hij durft niet te kijken. Mijn zoon is naderhand heel duidelijk: dit nooit weer! Ook de jongste weet het zeker: dit ga ík nooit doen! 

Quarantainevrees

Sindsdien ervaar ik lichtelijke snotneus-paniek. ‘Kom jongens, doe je jas aan’. ‘Jas dicht.’ ‘Was je handen.’ Ik geef preventief vitaminepillen, die worden uitgespuugd, en sta bij het eerst hoorbare kuchje klaar met hoestsiroop. Dit is de realiteit. Ik hoop niet dat ik weer voor de keuze kom te staan van wel of niet testen. Want hé, wachten tot je kind klachtenvrij is of tien dagen niet naar school, is toch wel een dingetje. 

Winkelstress

Om vast wat leuks in huis te hebben – voor mocht het dan toch zover komen – ga ik winkelen op afspraak. Tien minuten heb ik om precies te zijn. Met een timer in mijn mandje en acht minuten op de klok (er werd twee minuten kassatijd afgetrokken) loop ik gehaast langs de schappen. Wat zal ik kopen? Ik zie de tijd wegtikken. Tijd om na te denken heb ik niet. Ik gooi er maar wat in. Wat kan het schelen. Als ik maar op tijd buiten ben. Nog anderhalve minuut. Opschieten…. En even later: PIEP PIEEEEEP. Ik haast me naar de kassa. Nog twee minuten om af te rekenen. Ik zoek zo snel als ik kan mijn klantenkaart op. Weer een minuut om. Buiten zucht ik diep. Pff, net op tijd. Alsof ik de escaperoom heb gehaald. Geen wonder dat mensen meer stress ervaren in deze tijd. 

Benieuwd naar jouw stressniveau? Doe de gratis Stress Scan!